Έπειτα
από την ολοκλήρωση όλων των φθόγγων (Ντο – Σι) δημιουργούμε την κλίμακα Ντο
μείζονα η οποία εκτείνεται σε απόσταση οκτάβας από το Ντο έως το Ντο΄:
Παρατηρούμε
ότι ακολουθεί το σχέδιο «Τ-Τ-Ημ-Τ-Τ-Τ-Ημ» και γι’ αυτό λέγεται μείζονα (όπου Τ=Τόνος
και Ημ=Ημιτόνιο).
Ωστόσο
για να ορίσουμε μεγαλύτερα διαστήματα από τον Τόνο χρειάζεται να κατατάξουμε τα
διαστήματα σύμφωνα με τον παρακάτω πίνακα:
Έτσι τα
διαστήματα 1ης στην κλίμακά μας είναι τα εξής και είναι όλα Καθαρά:
Τα 2ας
χωρίζονται σε μικρά και Μεγάλα:
Τα 3ης
επίσης χωρίζονται σε μικρά και Μεγάλα:
Τα 4ης
είναι όλα Καθαρά εκτός από το Φα-Σι που είναι αυξημένο (διότι είναι 3Τ και
συνεπώς μεγαλύτερο από Κ):
Τα 5ης
είναι όλα Καθαρά:
Τα 6ης
χωρίζονται σε μικρά και Μεγάλα:
Τα 7ης
επίσης χωρίζονται σε μικρά και Μεγάλα:
Και το
Ντο-Ντο΄ είναι το διάστημα 8ης Καθαρό (δηλαδή η οκτάβα):
Πολλές φορές
για να βρούμε ένα μεγάλο διάστημα χρειάζεται να καταφύγουμε στην αναστροφή του.
Στην αναστροφή ενός διαστήματος οι δύο νότες που το σχηματίζουν τοποθετούνται
έτσι ώστε το διάστημα να αντιστραφεί. Ο κανόνας για τις αναστροφές διαστημάτων
φαίνεται στον παρακάτω πίνακα:
Ο MiguelLlobetSolés (18 Οκτωβρίου
1878 – 22 Φεβρουαρίου 1938) ήταν ένας κλασικός κιθαριστής, γεννημένος στη
Βαρκελώνη (Καταλονία). Ο Llobetήταν
ένας φημισμένος δεξιοτέχνης με εκτενείς περιοδείες στην Ευρώπη και στην Αμερική.
Έκανε πολύ γνωστές διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών της Καταλονίας για σόλο κιθάρα και είναι επίσης συνθέτης πρωτότυπων
έργων.
Βιογραφία
Ορισμένες
λεπτομέρειες της βιογραφίας του Llobetείναι
συγκεχυμένες και αντιθετικές. Ο γιος ενός ξυλουργού, βαπτίστηκε το μήνα της γέννησής
του στην εκκλησία SantJustiPastorστην CarrerdelaPalmadeSantJust, την οδό όπου πέρασε την παιδική του
ηλικία, μερικούς δρόμους μακριά από την CarrerGignàs, η
οποία (από το 1884 έως το 1885) ήταν η κατοικία του – κατ’ επέκταση – δασκάλου
του, FranciscoTárrega. Εκπαιδεύτηκε ως καλλιτέχνης, με κλίση στη
ζωγραφική, και συνέχισε να ζωγραφίζει καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Η
πρώτη του μουσική εκπαίδευση ήταν στο βιολί και στο πιάνο. Αργότεραέλαβεμίακιθάραωςδώροαπόέναθείο. Το Δεκέμβριο του 1889, ο Llobetάκουσε τον AntonioJiménezManjón (1866–1919) να δίνει ένα ρεσιτάλ στο TeatreCatalunyaστη Βαρκελώνη,
και εμπνεύστηκε να ξεκινήσει μαθήματα κιθάρας με τον Magí Alegre.
Ο Llobetπρώτα γνώρισε, και έπαιξε
για τον μεγάλο παιδαγωγό της κιθάρας FranciscoTárregaτον Οκτώβριο του 1892. Δύο
χρόνια αργότερα άρχισε να μελετά μαζί του στο MunicipalConservatoryofMusicτης Βαρκελώνης. Από δική
του απόφαση, οι σπουδές του με τον Tárregaδεν φαίνεται να βασίζονταν
σε κάποια συγκεκριμένη μέθοδο, αντιθέτως, ο Llobetπαρατηρούσε
τον Tárregaνα παίζει και στη
συνέχεια πειραματιζόταν με τις τεχνικές του στο σπίτι. "Così, più cheimpararla, iosperimentavolamiatecnicasullachitarra" («Με τον τρόπο αυτό, περισσότερο
από το να μαθαίνω, πειραματιζόμουν με την τεχνική μου στην κιθάρα»).
Άρχισε δίνοντας
ιδιωτικές συναυλίες για φιλικές συγκεντρώσεις το 1898. Το 1900, συνάντησε τον ConcepciónJacoby, τον προστάτη του Tárrega, ο οποίος
έγινε επίσης και δικός του προστάτης, βοηθώντας τον να ξεκινήσει μία διεθνή καριέρα.
Η πρώτη του δημόσια συναυλία έλαβε χώρα το 1901 στο Conservatoryτης
Βαλένθια. Κατά τη διάρκεια του ίδιου έτους, εμφανίστηκε επίσης σε ωδεία στη Σεβίλλη
και στη Μάλαγα, όπου του απονεμήθηκε ο τιμητικός τίτλος του Καθηγητή. Έπαιξε στο
TeatrodelaComediaτο 1902 και μπροστά στη Βασιλική
οικογένεια στη Μαδρίτη το 1903.
Το 1904
παρουσιάστηκε στο Παρίσι η πρώτη συναυλία του Llobetεκτός Ισπανίας από τον RicardoViñes, το
διάσημο πιανίστα. Τότε ήταν που ήλθε σε επαφή για πρώτη φορά με το κίνημα της avantgarde. Το Παρίσι ήταν εμφανώς αρεστό στον Llobet, καθώς επέστρεψε για να ζήσει εκεί το
1905, δίνοντας συναυλίες σε ιδιαίτερα σημαντικούς χώρους όπως στη ScholaCantorum, στη LaTrompetteκαι στη
Société NationaledeMusique. Σύμφωνα με τον RonaldPurcell, έμεινε εκεί μέχρι το 1910. Στο
βιογραφικό του σημείωμα που έγινε από τον BrunoTonazzi, ο Llobetεπέστρεψε στο Παρίσι το
1910 αλλά σύμφωνα με τον Purcellπιθανότατα
μετακόμισε προσωρινά στο BuenosAiresεκείνο
το έτος. Από εκεί εμφανίστηκε σε όλη τη Νότιο και Κεντρική Αμερική και στην Καραϊβική
σε μία σειρά συναυλιών που οργανώθηκαν ως επί το πλείστο από τον DomingoPrat, (συγγραφέα του DiccionariodeGuitarristas (1933)), τον JuanAnido (πατέρα της MaríaLuisaAnido) και τον RuizRomeroτου εκδοτικού οίκου RomeroyFernandez. Το 1912, ο Llobetέδωσε τις πρώτες του συναυλίες
στις Ηνωμένες Πολιτείες, εμφανιζόμενος στην Βοστώνη, στη Φιλαδέλφεια και στη
Νέα Υόρκη. Στη συνέχεια επέστρεψε στο Παρίσι.
Στα επόμενα
χρόνια, συνέχισε να δίνει συναυλίες σε όλη την Ευρώπη, κυρίως στο Βέλγιο και
στην Ολλανδία. Κατά τη διάρκεια του 1913 και 1914 εμφανίστηκε σε όλη τη
Γερμανία. Σύμφωνα με τον Purcell, «Με το
ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Llobetεπέστρεψε
στο BuenosAires», και συνέχισε να ταξιδεύει
σε όλη την Αμερική, ενώ ο Tonazziυποστηρίζει
ότι κατά το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου επέστρεψε στην πατρίδα του. Στη
διαδρομή των συναυλιών του Llobetφαίνεται
να κυριαρχούν οι εμφανίσεις στην Αμερική εκείνη την εποχή, προσδίδοντας κάποια
στήριξη στους ισχυρισμούς του Purcell, ωστόσο
ο Purcellεπίσης
υπονοεί ότι ο Llobetήταν
στην Ισπανία περί το 1915, όπου δίδαξε τον πιο σημαντικό μαθητή του, τον AndrésSegovia.
Η αυτοβιογραφία
του Segovia, γραμμένη
στον αποκορύφωμα της καριέρας του, τον απεικονίζει ως αυτοδίδακτο – υπάρχουν
βεβαίως παραδοχές για αναζήτηση των συμβουλών του Llobet για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά ο Segovia είναι απολύτως ξεκάθαρος για
την έλλειψη κάποιας επιρροής στο παίξιμό του. Στην ηλικία των 22, ο Segoviaήταν
ακόμη αρκετά νέος για να έχει λάβει πολύτιμη καθοδήγηση. Ο Purcellεπισημαίνει ότι «Στην ηλικία
των είκοσι δύο (ο Segovia) αναζήτησε
εκείνο που θεωρούσε τη μόνη απευθείας σύνδεση με τον Tárrega, τον Llobet, για την τελειοποίηση της τεχνικής του και
ειδικά για τη μουσική που τόσο εκείνος όσο και ο Tárregaείχαν
γράψει και διασκευάσει για την κιθάρα...» και ότι «ο Segoviaτου οποίου το στιλ της
εκτέλεσης και η τεχνική του αποκαλύπτουν τις αρχές του Tárrega, βασικά
επηρεάστηκε από τον Llobet....Αυτή
η στιλιστική επιρροή μπορεί να ακουστεί αν συγκρίνουμε της ηχογραφήσεις του Llobet στην ParlophoneElectric (ChanterelleHistoricalRecordingsCHR 001) με τις ηχογραφήσεις του Segovia στην Angel, ZB 3896».
Ανάμεσα
στο 1912 και το 1917, ο Llobetαναφέρεται
να έχει κάνει τουλάχιστον μία προσπάθεια ηχογράφησης. Είναι γνωστό ότι περιόδευσε
στις Ανατολικές Ακτές των Ηνωμένων Πολιτειών το 1912, το 1914 και το 1917 και ο
διακεκριμένος κιθαριστής VahdahOlcott-Bickford, ο οποίος ζούσε στη Νέα Υόρκη
εκείνη την εποχή, γράφει ότι «προσπάθησε να κάνει μια ηχογράφηση στο BellLabστο NewBrunswick του NewJersey, αλλά δεν έμεινε ικανοποιημένος από τον
ήχο».
Το
1920-1921, ο Llobetέπαιξε
στην Ισπανία και περιόδευσε σε όλη τη Γερμανία, εμφανιζόμενος στο Μόναχο, τη
Λειψία, τη Δρέσδη, την Κολωνία και τη Στουτγάρδη. Το 1922 ήτανστηΒιέννηγιαπρώτηφορά. Ευρισκόμενος στη Βιέννη, ο Llobetήταν συχνά προσκεκλημένος
στο σπίτι των γονιών της LuiseWalker. Το 1924, περιόδευσε ξανά
σε όλη τη Γερμανία και την Αυστρία, και έδωσε συναυλίες στην Αμερική το 1925. Επέστρεψε
ξανά στην Αμερική το 1930 για να εμφανιστεί στο SpanishArtsFestival, υπό την αιγίδα της
Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου. Ο βιολιστής AntonioBossaτον είχε προτείνει, και υπέγραψε
συμβόλαιο να δώσει έξι συναυλίες, και να ενορχηστρώσει και να εκτελέσει τους SieteCancionesEspañolesτου
ManueldeFalla με τη σοπράνο NinaKochitz.
Το
1923, ξεκίνησε να διδάσκει τη MaríaLuisaAnido (1907–1997) στο BuenosAires. Περί το 1925, οι δυο τους εκτελούσαν ντουέτα
και, σύμφωνα με τον Purcell, περί το
1930 ηχογράφησαν μερικές από τις ενορχηστρώσεις του Llobetγια δύο κιθάρες στην
εταιρεία Odeon-Parlophoneμε
διανομή από την Decca. Αυτές
οι ηχογραφήσεις, οι πρώτες ηλεκτρικές ηχογραφήσεις κλασικής κιθάρας, ακολουθήθηκαν
από μία σειρά σόλο ηχογραφήσεων από τον Llobetστην Parlophon/Electricseriesέξω από την Βαρκελώνη. Οι
σόλο ηχογραφήσεις εικάζεται ότι έχουν ηχογραφηθεί γύρω στο 1925, αλλά
προέρχονται από δύο διαφορετικές πηγές: τις ηχογραφήσεις στην Odeonστην Αργεντινή καθώς και
τις προηγούμενες ηχογραφήσεις στην Parlophonστη
Βαρκελώνη. Σε απάντηση μιας ερώτησης ο Purcellυποστήριξε ότι «Ο Llobetδεν ενδιαφερόταν για το
αποτέλεσμα των ακουστικών ηχογραφήσεων του 1915 και ηχογράφησε μόνο ηλεκτρικά....
Οι ηχογραφήσεις του έγιναν το 1925 και αργότερα με τη MariaAnido».
Ο Llobetπεριόδευσε στην Ευρώπη ξανά
το 1930-1931, με εμφανίσεις στο Λονδίνο, το Βερολίνο, το Αμβούργο, το Μόναχο,
τη Βιέννη, τη Βουδαπέστη και την Μπολόνια ανάμεσα σε άλλες. Ακούγοντάς τον στο Βερολίνο
ο PaulHindemithεξέφρασε
την πρόθεση να συνθέσει για κιθάρα αλλά δεν την ακολούθησε επαρκώς – το μόνο έργο
του Hindemithγια
την κιθάρα, το Rondoγια
τρεις κιθάρες, γράφτηκε το 1925.
Από το
1932 έως το 1934, ο Llobetδίδαξε
το νεαρό Κουβανό βιρτουόζο José ReydelaTorreστο σπίτι του στη
Βαρκελώνη. Δεν φαίνεται να έδωσε αρκετές συναυλίες εκείνο τον καιρό, αλλά συντήρησε
τις καλλιτεχνικές του επαφές. Ο Reyγράφει,
«Όταν έφτασα στη Βαρκελώνη το 1932, είχε σχεδόν αποσυρθεί από τις ζωντανές
εμφανίσεις. Κατά τη διάρκεια των τριών ετών που ήμουν εκεί έφυγε από την πόλη μόνο
μία φορά για μια σειρά συναυλιών ενός μήνα στη Σκανδιναβία».
Ο Llobetφαίνεται να είχε μία σχετικά
απομονωμένη ζωή μετά το τέλος της καριέρας του. Ο ReydelaTorreο οποίος, ως μαθητής του
Llobet, πιθανόν να ήταν ο πιο συχνός
του επισκέπτης, γράφει ότι «ο Llobetδεν είχε πολλούς επισκέπτες...».
Φαίνεται να πήγαινε συχνά σε συναυλίες, περπατώντας με τη σύζυγό του, στο Palauκοντά στο σπίτι του, και
συναντούσε ορισμένους σημαντικούς καλλιτέχνες στο μεγάλο του διαμέρισμα στη ViaLayetanaNo. 46 στη Βαρκελώνη: ο EmilioPujolήταν συχνός επισκέπτης
και ο ManueldeFallaείναι γνωστό ότι τον
επισκεπτόταν όποτε βρισκόταν στην πόλη.
Ο ισχυρισμός
του PhilipJ. Boneστο TheGuitarandMandolinότι
ο Llobet«σκοτώθηκε το 1937, σε μία
αεροπορική επιδρομή στη Βαρκελώνη κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου» έχει
καταρριφθεί από όλες τις αξιόπιστες πηγές. Ωστόσο, η συναισθηματική φόρτιση
κατά την πολιορκία της Βαρκελώνης μπορεί να ξεκίνησε την καθοδική πορεία της
υγείας του. Στις 22 Φεβρουαρίου του 1938 ο Llobetπέθανε από πλευρίτιδα
στη Βαρκελώνη.
Τα πλήρη
έργα του, ως Urtextεπιμελημένα
από τον Καθηγητή RonPurcell, εκδίδονται
από την ChanterelleVerlag.